در گذشته ای دور که تعداد خودرو ها بسیار کم بود و احتمال برخورد خودروها به هم و حوادث بسیار پایین بود جهت ساختن تابلو های ترافیکی ویا به عبارتی تابلو های راهنمای مسیر از یک تکه چوب استفاده میکردند رفته رفته با زیادتر شدن تعداد وسایل نقلیه و حوادث جاده ای تابلو های ترافیکی به وسیله ای بسیار ضروری بدل گشت .
شاید در آن زمان کسی فکر نمیکرد که ساخت و تولید تابلو های ترافیکی و راهنمایی به یک شغل مجزا و مهم بدل گردد.
امروزه سازمان هایی در کشورهای مختلف وجود دارند که کیفیت و عمر علایم ترافیکی و تابلو های راهنمایی را کنترل کرده و به مواد و متریال آنها استاندارد می دهند.
تا چند سال پیش علایم روی شبرنگ هایی با رنگ های متناسب با استفاده از کاتر پلاتر و یا حتی بصورت دستی و با شابلون بریده شده و روی زمینه ای که آن هم شبرنگ بود چسبانده می شد. عملیات چسباندن نیز با استفاده از کاردک های کوچکی روی سطح فلزی انجام می شد.
همانطور که میدانیم شبرنگ ها با توجه به مرغوبیت شان در رنگ های متفاوت بازتاب های متفاوتی دارند درواقع زاویه و جنس گلسپید های و منشورهای بکار رفته در داخل کاغذ شبرنگ عمر و مرغوبیت یک شبرنگ را تایین میکند در این میان پر واضح است که هرچقدر رنگ شربنگ تیره تر باشد از بازتابش کمتری برخوردار خواهد بود .
باتوجه به موارد ذکر شده متخصصان و دانشمندان اخیرا به این نتیجه رسیدند که اگر علایم مورد نیاز برروی زمینه ای که از شبرنگ سفید تشکیل شده با استفاده از رنگ های مخصوص ترافیکی چاپ شوند نتیجه ی بهتری خواهد داد همچنین با پیشرفت تکنولوژی چاپ تابلوهای ترافیکی تولید شده بسیار با کیفیت تر و درخشان تر از قبل خواهند بود.
روش کار بدین صورت است که علایم مورد نیاز را روی ورقه ای شفاف چاپ میکنند و با استفاده از رولر های هیدرولیکی روی سطح فلزی تابلو شبرنگ زمینه که اغلب سفید است را می چسبانند سپس ورقهی شفاف چاپ شده را روی شبرنگ زمینه می چسبانند ، بدین ترتیب بازتابش نور سفید از قسمت های چاپ شده ی ورقه ی شفاف عبور کرده و تبدیل به رنگ چاپ شده می شود .
همچنین استفاده از کاردک و دست در چسباندن شبرنگ روی تابلو منسوخ شده و دستگاهی هیدرولیکی و بصورت تخت اینکاررا بدون خطا و بدون ذره ای حباب انجام میدهد.
بدون دیدگاه